T’Oetje #11 – Van twijfel naar trots – een illustratie voor Soepfeest – kinderboek

Nu de tekst klaar is, richt ik me volledig op de illustraties. Voor Soepfeest werk ik met potlood, pen, inkt en aquarelverf op papier. Soms stroomt alles moeiteloos, alsof de verf vanzelf zijn weg vindt. Maar op andere momenten vraag ik me af waar ik eigenlijk mee bezig ben. Dat gebeurde ook bij deze illustratie.

Bij de eerste foto vroeg ik me serieus af of het ooit nog wat zou worden. Misschien kon ik beter helemaal opnieuw beginnen? Maar in plaats van direct op te geven, besloot ik even stil te staan. Even afstand nemen. Een tijdje naar buiten staren deed wonderen – de vogels observeren (de eekhoorn liet zich vandaag helaas niet zien) gaf me een moment van rust. Beweging helpt ook altijd. Even een stukje wandelen, naar buiten om het vogelvoer aan te
vullen, een kopje thee zetten of zelfs de was vouwen – het zijn kleine dingen die mijn hoofd helder maken.

Toen pakte ik mijn penseel weer op. En mijn potlood. En mijn pen. (Maar niet tegelijkertijd 😉) Opgeven zit nu eenmaal niet in mijn aard. Langzaam maar zeker zag ik de illustratie zich ontvouwen, laag voor laag. En weet je? Het is nog niet helemaal af, maar tot nu toe ben ik ontzettend blij met het resultaat. Het is Oetje in volle glorie met al haar eigenaardigheden. Of niet soms?
Maar ik ben er nog lang niet. Er ligt nog heel wat werk op me te wachten. Tenslotte wil ik, net als in Nep-echt, weer een boek vol met illustraties – of, zoals Oetje zou zeggen: héél, héél, héél veel tekeningen!

Ik ga snel weer verder en hou je natuurlijk op de hoogte van mijn vorderingen. Laat jij me weten wat je van deze illustratie vindt? Stuur een berichtje via contact op mijn website of reageer op social media. Ik hoor graag van je!

Tot Oetje!